1 ژانویه 2024- با افزایش تعداد تشخیص های دیابت، تعداد مبتلایان به این بیماری تا سال 2050 به 1.31 میلیارد نفر می رسد. در این مقاله، ما نگاهی دقیق تر به برخی از پیشرفت های عمده درمانی و تحقیقاتی که در سال 2023 انجام شده است، می اندازیم.
پیشرفت در درمان با انسولین
در سال های اخیر، پیشرفت کلیدی "توسعه پمپ های انسولین" بوده است.در کنار این، تحقیقاتی در مورد روش‌های جدید برای تحویل انسولین، از جمله استفاده از "نانومواد به منظور تجویز خوراکی انسولین" انجام شده است.
امسال شاهد پیشرفت‌هایی در فرمولاسیون انسولین و ارائه گزینه‌های مقرون‌به‌صرفه‌تر برای افراد مبتلا به این بیماری بودیم.اخیراً در مقاله ای نتایج هیجان انگیز قرص جدید جایگزین خوراکی برای تزریق انسولین ارائه شد.
نقش فناوری در مدیریت دیابت
در چند سال اخیر شاهد توسعه دستگاه‌های پوشیدنی و کاشتنی برای تجویز انسولین بوده‌ایم.
این فناوری علاوه بر کاهش بخشی از فشار بر روی افراد مبتلا به دیابت، می تواند به بهبود کنترل این بیماری نیز کمک کند.
پمپ انسولین شامل یک کاتتر می باشد که در زیر پوست قرار می گیرد که انسولین سریع الاثر را تحویل می دهد و ترشح انسولین طبیعی را در طول روز تقلید می کند.
سیستم‌های حلقه بسته، انسولین را بر اساس سطوح قند خون تحویل می‌دهند، بنابراین دارای یک سیستم نظارت بر قند مداوم (CGM)، یک پمپ انسولین و یک الگوریتم هستند که سطح گلوکز خون را اندازه‌گیری می‌کند تا مقدار مناسب انسولین را در زمان مناسب تحویل دهد.
توسعه این الگوریتم‌ها به این معنی است که برخی از این سیستم ها می‌توانند سطح قند خون در چند ساعت آینده را پیش‌بینی کنند، به این معنی که افراد توصیه‌های سفارشی برای دوز انسولین یا تغییراتی در سبک زندگی دریافت می‌کنند.
از جمله مقالات در این زمینه می توان به موارد زیر اشاره کرد:
با این حال، نقش این فناوری نیز با اشکالات نرم افزاری که باعث ایجاد هشدار در میان افراد مبتلا به دیابت می شود، زیر سوال رفته است.
کشف تغییرات ژنتیکی
پیشرفت‌هایی در شناسایی واریانت های ژنتیکی خاص در ژن‌های مرتبط با ایجاد دیابت، انجام شده است.
به عنوان مثال، در اختلال نورودژنراتیو نادر سندرم Wolfram، که می تواند سبب بروز دیابت شود، c.1369A > G به ارث رسیده از مادر، واریانت p.Arg457Gly از ژن WSF1 یافت شد.
علاوه بر این، دانشمندان دریافتند که rs2234970 SNP نادرست در SCD1 می‌تواند به ایجاد اختلالات متابولیک مرتبط با چاقی، از جمله دیابت نوع 2 کمک کند.
در حالی که این یافته‌ها ممکن است به پیش‌بینی خطری که یک فرد در ابتلا به دیابت با آن مواجه است کمک کند، اما همیشه نمی‌توان آن‌ها را به صورت جهانی به کار برد، زیرا اغلب مختص گروه‌های جمعیتی خاصی هستند.
از جمله مقالات در این زمینه می توان به کشف واریانت ژنتیکی جدید دیابت در گرینلند اشاره کرد، همچنینژن های حیاتی برای دیابت نوع 1 که برای اولین بار شناسایی شدند و ژن های چاقی که می توانند دیابت نوع 2 را تحریک کرده و از آن پیشگیری کنند:
درمان های جایگزین
اخیراً یک درمان بالقوه برای کتوژنز دیابتی مورد بررسی قرار گرفته است.
هدف این روش سرکوب کتوژنز با هدف قرار دادن محور کبدی S100A9-TLR4-mTORC1 در سلول های غیر پارانشیمی است.
تپلیزوماب، اولین دارویی بود که توسط FDA برای به تاخیر انداختن پیشرفت دیابت نوع 1، تایید شد.
اعتقاد بر این است که درمان ممکن است تا حدی سیگنالینگ را فعال و لنفوسیت هایT خود واکنشی را که سلول های بتا پانکراس را هدف قرار می دهند، غیرفعال کند.مقالات در این مورد عبارتند از:
یک درمان قطعی
درمان‌های امیدوارکننده برای دیابت شامل بازسازی سلولهایβ و ایمونوتراپی است. تمرکز اصلی درمان این بیماری، بر بازیابی عملکرد و تعداد سلول های بتا است.
پتانسیل این بازسازی در خود تکثیری و بازسازی سلولهای بتای مشتق از سلول های بنیادی نشان داده شده است، اگرچه هنوز موانعی برای غلبه بر بازسازی سلول های β در عمل بالینی وجود دارد.مقاله ای اخیراً در مورد ایمونوتراپی دیابت نوع 1 ارائه شده است:
ایمونوتراپی با هدف تنظیم پاسخ ایمنی و توقف تخریب سلول های β که در دیابت نوع 1 دیده می شود، پتانسیلی برای درمان دیابت ارائه می دهد.
برای مطالعه ی هر یک از مقالاتی که در این مطلب آمده است، بر روی عنوان انگلیسی مقالات کلیک کنید.
منبع:
https://www.diabetes.co.uk/news/2023/dec/research-in-2023-breakthroughs-of-the-year.html